Hoe het Nederlandse drugsbeleid begon met de narcoticabrigade van de Rotterdamse hoofdcommissaris Adriaan Sirks.Rotterdam, voorjaar 1932. Hoofdcommissaris Adriaan Sirks richt De Nederlandse Centrale tot bestrijding van den smokkelhandel in verdoovende middelen op. Het is de allereerste nationale narcoticabrigade en zal het startschot blijken van de War on Drugs in Nederland Het is een opmerkelijke stap, want terwijl Sirks ten strijde trekt tegen drugssmokkelaars heeft de staat een stevig aandeel in de drugshandel. De overheid handelt namelijk in Nederlands-Indië in opium, en in Amsterdam staat een cocaïnefabriek. De verkoop van drugs lijkt hiermee onder controle en volgens de regering is van drugsproblematiek geen sprake. Maar is dat ook echt zo? In 'De Centrale' komen veel nieuwe feiten boven tafel over het drugsbeleid in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Naast deze pioniersperiode van de Nederlandse drugsbestrijding wordt ook een compleet beeld geschetst van het tijdperk voordat in de jaren zeventig het befaamde gedoogbeleid wordt ingevoerd. Over de auteur Micha Peters (1972) is freelance historicus en journalist. Hij leverde bijdragen aan onder meer Het Parool, Trouw, VPRO Gids, Historisch Nieuwsblad en vakblad Sport & Strategie. Ook werkte hij voor het Verzetsmuseum Amsterdam en het Olympisch Stadion.

Het openhartige levensverhaal van de Marokkaanse straatcrimineel Mohamed.Lange tijd kent het leven van Mohamed Hedi (1992) twee zekerheden: of hij is bezig met drugs dealen en het plegen van overvallen, of hij zit in de gevangenis. Van school komt weinig terecht, en hoewel hij goed kan voetballen leveren periodes in de jeugd bij FC Utrecht en PSV niets op. In de criminaliteit is hij wél succesvol. Als hij voor de zoveelste keer wordt opgepakt, beseft hij dat hij de misdaad de rug moet toekeren. Een lange weg volgt, maar hij slaagt; tegenwoordig helpt hij jonge delinquenten op het rechte pad te krijgen. Maar de straat blijft lonken. Waarom belanden jongens met een Marokkaanse migratieachtergrond eerder in de criminaliteit dan leeftijdsgenoten van Nederlandse komaf? Hoe kan dit worden voorkomen? 'Van de straat' is een waargebeurd en inspirerend verhaal over armoede, ongelijkheid, verleiding en zingeving. "Dit is een hoopvol verhaal over een Utrechtse jongeman die heeft laten zien dat het mogelijk is de criminaliteit te verlaten en een positieve bijdrage te leveren aan onze samenleving. Ik heb Mohamed verschillende keren ontmoet, zijn kracht als rolmodel voor jongeren is van onschatbare waarde." - Sharon Dijksma, burgemeester van Utrecht Over de auteur Auteur Hugo Verkley (1985) schreef twaalf non-fictie boeken en won meerdere prijzen. Voor dit boek sprak hij tientallen keren met Mohamed, zijn familieleden en vrienden, en experts op het gebied van criminaliteit.

Een aangrijpend verhaal over hoe een dochter haar leven probeert op te pakken na de moord op haar vader.“April, er is iemand neergeschoten in De Hallen, ik denk dat het Thomas is. Het staat ook al op Teletekst. Ik zou zo snel mogelijk naar De Hallen gaan...” Op 20 april 2006 werd Thomas van der Bijl geliquideerd in zijn café De Hallen in Amsterdam-West. In 'April, kind van een boef' vertelt zijn dochter April van der Bijl (1987) open en eerlijk over de inktzwarte dag waarop haar vader werd vermoord, en over de nasleep ervan. Het is een ongefilterd en aangrijpend verhaal over de hechte relatie met haar vader, zijn liquidatie en verder leven met depressies. Want niet alleen de dader, Willem Holleeder, werd tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld; op de dag van de moord kreeg ook April levenslang. “Het is ongelofelijk knap dat April dit boek heeft geschreven. Het vergt veel kracht om je leven weer op te pakken als je vader wordt vermoord. Aprils verhaal laat zien dat een moord altijd meer slachtoffers tot gevolg heeft. Dit boek opent een wereld die voor veel mensen amper voorstelbaar is.” - John van den Heuvel, misdaadjournalist De Telegraaf